چاله‌های جاده‌ای یکی از مشکلات رایج در زیرساخت‌های شهری و بین‌شهری هستند که هزینه‌های زیادی را به دولت‌ها و رانندگان تحمیل می‌کنند. اما دانشمندان در حال توسعه آسفالتی خودترمیم‌شونده هستند که مانند پوست انسان می‌تواند ترک‌ها و آسیب‌های سطحی را بدون نیاز به مداخله انسانی ترمیم کند.

چگونه آسفالت خود را ترمیم می‌کند؟
تیمی از محققان دانشگاه سوانسی و کینگز کالج لندن، با همکاری پژوهشگران شیلی، موفق به توسعه نوعی آسفالت هوشمند شده‌اند که از ترکیب فناوری هوش مصنوعی و مواد زیستی پایدار بهره می‌برد.
این آسفالت از هاگ‌های زیستی حاوی روغن‌های طبیعی استفاده می‌کند که در هنگام ترک‌خوردگی آزاد شده و با نفوذ در ترک‌ها، روند اکسیداسیون قیر را معکوس کرده و به بازیابی سطح آسفالت کمک می‌کنند.
آزمایش‌ها نشان داده است که این فناوری می‌تواند ترک‌های میکروسکوپی را در کمتر از یک ساعت ترمیم کند.

نقش هوش مصنوعی در بهبود آسفالت
 در این پروژه از مدل‌های یادگیری ماشینی (Machine Learning) برای تحلیل رفتار مولکولی قیر و پیش‌بینی فرآیندهای شیمیایی تخریب آسفالت استفاده شده است.
همکاری با Google Cloud و استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی پیشرفته مانند Gemini و Vertex AI، سرعت و دقت شبیه‌سازی‌های اتمی را افزایش داده و به توسعه ترکیبات مقاوم‌تر کمک کرده است.

مزایای زیست‌محیطی و اقتصادی
استفاده از مواد زیستی پایدار به‌جای ترکیبات نفتی
کاهش نیاز به تعمیرات مداوم و کاهش هزینه‌های نگهداری جاده‌ها
کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و دستیابی به اهداف انتشار خالص صفر (Net Zero Emissions) تا 2050

چالش‌ها و آینده این فناوری
هزینه‌های اولیه تولید این آسفالت ممکن است بالاتر از آسفالت‌های سنتی باشد.
نیاز به آزمایش‌های میدانی گسترده برای بررسی عملکرد آن در شرایط مختلف جوی و تحت فشار ترافیکی وجود دارد.
پذیرش این فناوری در صنعت راه‌سازی و جلب اعتماد دولت‌ها و پیمانکاران، از دیگر چالش‌های آن محسوب می‌شود.

آسفالت خودترمیم‌شونده، ترکیبی از علم، فناوری و نوآوری است که می‌تواند دوام جاده‌ها را افزایش داده، هزینه‌های نگهداری را کاهش داده و تأثیرات زیست‌محیطی منفی را به حداقل برساند. تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد، اما می‌توان امیدوار بود که جاده‌های آینده هوشمندتر، پایدارتر و کارآمدتر خواهند بود.